Eskitmeye dönmüş -[hayal]-lerimin tozunu aldım..

Ne zaman kaçmak ve kurtulmak istesem.

giderken ...
söylemek istediklerimi ya gereğinden fazla bağırarak ,
ya da haddinde fazla susarak ifade ettim.
sustukça söylemediklerim içimde büyüdü …
yüksek sesle haykırdıklarımsa anlamsız bir gürültünün içinde kaybolup yok oldu …
Yaşamın,
benden esirgedikleri için ne zaman ağlasam muammalı yaşamımın buğulanmış ,unutulmuş yanlarını sildim ...
ömrümün geldiğim yerine kadar olan bölümünde
kimsenin bilmesini istemediğim anlarım vardı
ve
ben o kesitlere hep kesik kesik ağladım ...
Gözyaşlarım o hiç kapanmayacak boşluklara kaçtılar.
Dikkatsiz , dalgın anlarımda kurtulduğumdan çok daha büyük boşluklarda buldum kendimi …

-
Kod: Hayatın kuralları mı çoktu yada benim ezberim mi iyi değildi ?! -

Bilmiyorum..
Kırgın bir çocuktum …
Yetişkinliğim uçurumun dibine bırakılmıştı …
Kendimi yitirmemek için savaşırken
ve...

Kod:çok erken vazgeçilmiş bir hayatı tutmaya çalışırken
insanların çok unutkan anlarına denk gelmişim ..

belkide o nedenden yasamım kırılgan kokar …
hesapsız bir hayat iste .. gelişi dönüşü belirsiz bir biletsiniz ...
her şey süpriz bir bakmışsınız tam da uyanacakken çoktan dalmışsınız ...

***Cimcimem*** Kullanıcısının İmzası