Akşamüstüydü...Bir arkadaşım tanıştırmıştı seninle . Daha o ilk gün seni seveceğimi anlamıştım.. Hayatıma girdiğin andan itibaren her şey seninle güzel olmaya başladı. Acısına katlanamadığım yaşantımı,sen yaşanılır hale getirdin . Hiçbir zaman mutlu olamayacağımı sanıyorken ,sen sildin gözlerimin yaşını .
SeninLe yapıLan herşey çok güzeL görünür oldu. Artık öyle bir haL aldım ki ,herhangi birşeyi sevmem için senli bir sebep yeter , neyi sevdiğim değil seni seviyor olmam umrumda sadece ..
Her geçen gün biraz daha alıştım sana . Her an biraz daha bağlanıyordum ve bu benim korkmama neden oluyordu . 'Bu ben miyim' diye sormaktan alamıyorum kendimi . Bir anda insanın hayatı nasıl bu kadar değişir ? Aynı anda hem çok mutluyken hem de nasıl mutsuz olunur .?
MutLuYum çünkü ,hayatımda senin kadar anlayışLı kimse olmadı . Hep benim için dua ederlerdi yakınlarım ... 'inşallah bigün sen de sevgini hakedecek birini seversin 'derlerdi . Öyle oldu . Bir duadıydın mutlu olmamı isteyen herkesin dilinde ...
Ve ne yazık yazık ki mutsuzum ,çünkü KaRşıLıkSız sevdaLarın en zorunu Yaşıyorum sende ... Herşeyi kendimde tek taraflı taşıyorum . Yazık ki herşey böyle güzeLken , sen bana bu kadar değer verirken ... üzgünüm, ben senin gibi masum kalamadım .Sana arkadaş gözüyle bakamadım .
Her sevgide ağlayan rolünü verdi hayat bana .AlışmaLıYım bu duruma... Ne kadar zor olsa da kabullenmek zorundayım beni hiçbir zaman sevmeyeceğini.. AnLadım ki ben her aşkta bir vazgeçiş kurbanıyım...
...HoşÇaKaL arTık Vazgeçiyorum...
senden,sevdamdan,kendimden ve hiç olmayacak olan BiZdeN..
] 
Takvim
Ptsi Haz. 08, 2009 3:21 pm